Φίμπιχ, Ζντένεκ

(Fibich, Φσεμπόριτσε 1850 – Πράγα 1900). Βοημός συνθέτης. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος για την αναγέννηση της βοημικής εθνικής μουσικής. Τα χαρακτηριστικά ωστόσο μιας εθνικής μουσικής, που ονειρεύονταν ο Ντβόρζακ και ο Σμέτανα (του οποίου ήταν μαθητής), ελάχιστα εμφανίζονται στο έργο του, όπου, αντίθετα, νιώθει κανείς την επίδραση των ρομαντικών συνθετών, όπως του Σούμαν, του Μπραμς και του Λιστ, η οποία διακρίνεται και στα πολυάριθμα μελοδράματά του. Εξαιρετικά γόνιμος (έγραψε πάνω από 600 συνθέσεις), ο Φ. επιβλήθηκε στο μουσικό θέατρο, στο πεδίο της συμφωνικής μουσικής, καθώς και της μουσικής δωματίου και της εκκλησιαστικής. Από την πλούσια παραγωγή του, που μόνο τελευταία μελετήθηκε και εκτιμήθηκε, αναδύεται μια μορφή πολύ διαφορετική και πολύ πιο σημαντική από εκείνη που μας παρουσίαζαν τα ως τώρα γνωστότερα έργα του: Η νύφη της Μεσσίνας (1884), η τριλογία Ιπποδάμεια (1891), Χέντι (1896), Η πτώση του Αρκούν (1900).